Παιδιά και σκύλοι: βασικοί κανόνες αλληλοσεβασµού.
Μάθετε τα παιδιά και το σκύλο να συµπεριφέρονται µε σεβασµό ο ένας στον άλλο.
Οι περισσότεροι σκύλοι φύλακες ή µε εργασιακά ένστικτα εµφανίζουν διαταραχές προσωπικότητας όταν δένονται και πολλοί γίνονται αµέσως επιθετικοί.
Οι σκύλοι αυτοί αισθάνονται µεγαλύτερη ασφάλεια όταν τους χωρίζει µάντρα ή συρµατόπλεγµα απο παιδάκια που παίζουν και διασκεδάζουν.
Κάτι που πολλοί λίγοι ξέρουν είναι ότι αρκετοί σκύλοι, ενστικτωδώς εξισώνουν τους υψηλής συχνότητας ήχους της φωνής των παιδιών µε τις κραυγες αγωνίας των θηραµάτων στην ελεύθερη φύση, µε αποτέλεσµα να αντιδρούν δαγκώνοντας τα παιδάκια όπως θα έκαναν και στο θήραµα.
Απαραίτητα, τα παιδιά πρέπει να διδαχθούν πως να συµπεριφέρονται στα σκυλιά, ακόµα και αν δεν έχουν δικό τους σκύλο. Για παράδειγµα, το παιδάκι δεν πρέπει ποτέ να πλησιάζει ξένο σκύλο αν πρώτα δεν ρωτήσει τον ιδιοκτήτη του αν µπορεί να το χαϊδέψει.
Αν το παιδί δεί ελεύθερο σκύλο στο δρόµο δεν θα πρέπει να το πλησιάσει ακόµα και αν ξέρει οτι ο σκύλος ανήκει σε γνωστό του.
Τα παιδιά πρέπει να µάθουν να µην ουρλιάζουν και να τρέχουν αποµακρυνόµενα γιατί έτσι µπορεί να τους επιτεθεί ο σκύλος.
Οπως σας είπα και πιό πάνω, η κίνηση φυγής µπορεί να θυµίσει στο σκύλο την αντίστοιχη κίνηση του θηράµατος.
Αν ο σκύλος µπεί σ’αυτή τη διαδικασία του κυνηγιού δύσκολα µπορεί να σταµατήσει.Οι περισσότεροι σκύλοι, ακόµα και οι καλά εκπαιδευµένοι, δεν θεωρούν τα παιδιά ανώτερα στην ιεραρχία.
Επιπλέον, επειδή πολλά παιδιά τους κοιτούν επίµονα κατάµατα, αισθάνονται οτι απειλούνται απο αυτά τα κοντά ανθρωπάκια που προσπαθούν να τους πιάσουν. Ακόµα και οι σκύλοι µε καλή ιδιοσυγκρασία µπορεί να δαγκώσουν για να προστατευτούν αν αισθανθούν στριµωγµένοι.
Οταν επιτραπεί στο παιδάκι να πλησιάσει το σκύλο, τότε και πάλι µε προσοχή πρεπει να πάει κοντά και να δώσει την ευκαιρία στο σκύλο να το µυρίσει.
Τα παιδιά δεν πρέπει να αγκαλιάζουν και να κρατούν σφιχτά σκύλο που δεν είναι δικός τους και που δεν ξέρουν αν ανέχεται τα σφιχταγκαλιάσµατα.
Τα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν κάνει να χτυπούν το σκύλο µε το χέρι ή µε άλλο αντικείµενο, να µην χαµηλώνουν επίµονα το τόνο της φωνής τους όταν παίζουν µε σκύλο, και να µην ενοχλούν ποτέ το σκύλο όταν κοιµάται, τρώει, και µε κανένα τρόπο να µη πειράζουν το σκύλο είτε είναι δικός τους είτε όχι. Πολλοί σκύλοι έχουν δαγκώσει επειδή τα παιδιά τους πείραζαν πέρα από τα όρια αντοχής τους.
Οι ιδιοκτήτες σκύλων θα πρέπει να κοινωνικοποιούν το κουτάβι τους µε µικρά παιδιά ήρεµης ιδιοσυγκρασίας.
Όσο περισσότερο ανατραφεί µε παιδάκια τόσο πιο υποµονετικό θα γίνει σ’ αυτά.
Η κοινωνικοποίηση µπορεί να γίνει απλά βγάζοντας το κουτάβι κοντά σε παιδική χαρά όπου τα παιδιά κάνουν φασαρία, τρέχουν, παίζουν µπάλα, ή περπατώντας µε το κουτάβι στη γειτονιά όπου οµάδες παιδιών ασχολούνται µε παιχνίδια.
Η συνεχής έκθεση του κουταβιού ή νεαρού σκύλου σε περιοχές όπου τα παιδιά εκτονώνουν την ενέργεια τους, θα το κάνει να συνηθίσει τη παρουσία τους.
• Ο σκύλος δεν πρέπει ποτέ να αφήνεται µόνος µε παιδί µικρότερο των 5ετών. Το µικρό παιδί µπορεί να τραυµατίσει ή να προκαλέσει το σκύλο ασυνείδητα και το αποτέλεσµα να είναι τραγικό.
• Ο σκύλος και το παιδί πρέπει να χωρίζονται στις ώρες φαγητού ώστε ο σκύλος να µη µάθει να κλέβει φαί από µικρά χεράκια.
• Ο σκύλος πρέπει να έχει ένα πραγµατικό δικό του προσωπικό, ιδιαίτερο χώρο. Το παιδί πρέπει να µάθει ότι δεν θα ενοχλεί το σκύλο σε καµία περίπτωση όταν βρίσκεται σ’ αυτό το χώρο.
• Αν ο σκύλος περιορίζεται σε µάντρα ή συρµατόπλεγµα, τότε πρέπει να είστε σίγουροι οτι δεν µπορούν να τον τσιγκλήσουν παιδιά.
• Τα παιδιά συνήθως ερεθίζουν πρώτα το σκύλο να γαυγίσει και µετά τον αναγκάζουν να ξεσπάσει µε οργή.
• Πολλές φορές πετάνε εναντίον του πέτρες και αντικείµενα επειδή ξέρουν οτι δεν µπορεί να τους φτάσει. Κάπως έτσι ξεκινάει το πράµα και το τέλος είναι πάντα το ίδιο.
Τα παιδιά µαθαίνουν οτι πειράζοντας το σκύλο αποκτούν την αίσθηση της εξουσίας ανάµεικτη µε την αίσθηση του κινδύνου, ενώ ο σκύλος µαθαίνει να µισεί τα παιδιά.
Η εικόνα του παιδιού και του σκύλου να κυλιώνται στο πάτωµα παίζοντας είναι εκπληκτικής οµορφιάς.
Όµως για να φτάσουµε σ’αυτό το σηµείο όπου ο σκύλος θα θυσιαστεί για το παιδί και το παιδί θα θεωρεί το σκύλο σεβάσµιο και πιστό του φίλο, χρειάζεται δουλειά και από τον ιδιοκτήτη του σκύλου και από τους γονείς του παιδιού.