Η δυσπλασία του ισχίου είναι η προοδευτική εκφύλιση και παραμόρφωση των αρθρώσεων του ισχίου και μπορεί να εμφανιστεί και στα δυο πόδια, χωρίς όμως να είναι αυτός υποχρεωτικά ο κανόνας.
Η κληρονομική αυτή πάθηση εμφανίζεται κατά κύριο λόγο σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές σκύλων.
Σε σοβαρές καταστάσεις, κουτάβια αρχίζουν να δείχνουν σημάδια πόνου και δυσφορίας ακόμα και από την ηλικία των 4ων μηνών. Η κατάσταση χειροτερεύει ραγδαία σε σημείο που ακόμα και απλές καθημερινές βόλτες να είναι επώδυνες. Σε αρκετά υψηλό ποσοστό τα συμπτώματα της οστεοαρθρίτιδας εξ αιτίας της δυσπλασίας, εμφανίζονται από τη μέση ηλικία του σκύλου και αργότερα.
Περιγραφή
Σε μια φυσιολογική περίπτωση (σχήμα 1 ), η άρθρωση που ενώνει το πόδι (κεφαλή του μηριαίου οστού) με τη λεκάνη (κοτύλη) και κατά επέκταση με το σώμα, εφαρμόζει τέλεια μέσα στην κοιλότητα που σχηματίζει η κοτύλη. Οι επιφάνειες είναι λείες οπότε και η κίνηση κατά τη βάδιση, το τρέξιμο και το παιχνίδι του σκύλου είναι αβίαστη.
Στο σκύλο με δυσπλασία του ισχίου (σχήμα 2/ακτινογραφία) η κοτύλη είναι τις περισσότερες φορές ρηχή, η κεφαλή του μηριαίου δεν εφαρμόζει καθόλου καλά, οπότε δημιουργείται σοβαρή και διαρκής φλεγμονή, με αποτέλεσμα οι αρθρικές επιφάνειες να τρίβονται μεταξύ τους και ο πόνος να είναι ισχυρός.
Ενδείξεις - Συμπτώματα
Ο σκύλος τρέχει με το «τρέξιμο λαγού» (και τα δύο πίσω πόδια μαζί). Ξεκουράζεται μπρούμυτα με τα πίσω πόδια του σε έκταση όπως τα πόδια του βατράχου.
Αρνείται να κάνει κινήσεις που απαιτούν πλήρη έκταση των πίσω άκρων. (να σηκωθεί στα πίσω πόδια).
Μπορεί ο σκύλος να δείξει δυσκολία στη βάδιση και πόνο μετά από εντατική
άσκηση ή το πρωί όταν σηκώνεται από τον ύπνο.
Μερικοί σκύλοι κουτσαίνουν και μειώνουν τα επίπεδα δραστηριότητας τους. Καθώς η πάθηση εξελίσσεται, οι μύες του μηρού και των γλουτών χάνουν τον τόνο τους και ο σκύλος αρχίζει να σηκώνεται με δυσκολία.
Αντιμετώπιση
Η δυσπλασία του ισχίου αντιμετωπίζεται συντηρητικά ή χειρουργικά.
Πολλοί παράγοντες είναι εκείνοι που θα καθορίσουν τον τρόπο παρέμβασης.
Η ηλικία . Η χειρουργική αποκατάσταση του προβλήματος είναι ευκολότερη στις νεαρές ηλικίες. Σε ηλικία μικρότερη των 5 μηνών, θετικά αποτελέσματα έχει η συμφυσιόδεση της ηβοισχιακής σύμφυσης. Η επέμβαση είναι αρκετά εύκολη με λογικό κόστος και σε μεγάλο ποσοστό βελτιώνει έως και θεραπεύει το πρόβλημα.
Η τριπλή οστεοτομή της πυέλου αποτελεί την ιδανική λύση στο πρόβλημα της δυσπλασίας του ισχίου στα νεαρά ζώα μεταξύ 7-12 μηνών.
Όπως παρατηρείτε στις παραπάνω ακτινογραφίες, το δεξιό ισχίο είναι δυσπλαστικό. Ένα μήνα μετά το χειρουργείο στην δεύτερη ακτινογραφία, η διαφορά είναι εμφανής. Το ισχίο που πριν ήταν δυσπλαστικό, τώρα εφαρμόζει βαθειά μέσα στην κοτύλη. Ο σκύλος θα ζήσει μια εντελώς φυσιολογική ζωή.
Στα ενήλικα ζώα ο έλεγχος της δυσπλασίας είναι ποικίλος. Είτε συντηρητικά ελέγχουμε την οστεοαρθρίτιδα, είτε παρεμβαίνουμε ανακουφιστικά ή θεραπευτικά.
Σε σκύλους βάρους μικρότερου των 30 kg έχει θεαματικά αποτελέσματα η εκτομή της κεφαλής του μηριαίου οστού που πάσχει.
Η επέμβαση έχει υψηλό βαθμό δυσκολίας και είναι απαραίτητο να γίνεται από χειρουργούς που έχουν μεγάλη πείρα.
Η πρόταση μου είναι η εξής: όσοι είστε ιδιοκτήτες σκύλων οι οποίοι γενεαλογικά βρίσκονται στη ζώνη κινδύνου όσον αφορά στην δυσπλασία, θα ήταν καλό να προβούν σε ακτινολογικό έλεγχο του σκύλου τους στην ηλικία περίπου 7-8 μηνών από ειδικευμένο κτηνίατρο.